sábado, 6 de marzo de 2010

PINTURAS PARA RECORDAR EL 10 DE MARZO



Con motivo de el aniversario de los crimenes cometidos por el franquismo el 10 de Marzo
de 1972, Victor Novas nos ofrece una exposicion con una seleccion de sus pinturas
donde el mundo del trabajo es la materia que su pintura usa, y asi revelarnos
la dignidad y la grandeza
de la lucha por la igualdad y la justicia en tiempos oscuros que pasado el tiempos se hacen actuales ante las condiciones que hoy vivimos como si todo aquello no hubiera sevido para nada. Todo lo contrario, la lucha continua y en otros terminos. El ejemplo de aquellos hombres y mujeres es absolutamente imprescindible para afrontar lo que hoy es una evidencia: ESTE SISTEMA DE COSAS ES TOTALMENTE INVIABLE.
(En el Instituto MARQUE DE SUANCES)
PINTAR ES PINTAR CON PINTURA
y Víctor Novas no nos engaña. Los trazos de su canción son firmes, un lenguaje para que el alma converse con los colores de lo que no se dice. aquello que apanda entre las palabras y las cosas, entre nuestra respiracion y lo que acontece. Los cuadros de Víctor nos cuentan lo que las mentiras matan. No hay anécdotas, todo lo que se estampa es todo lo que nuestra mirada clama. No hay espectáculo que valga. Hay una humildad sin concesiones. Sus dedos aún desnudos, aún fatigados, despliegan su sombra laboriosa en la emoción del que contempla. Hay un trabajo de luminosas consignas que nos suenan cuando suspendemos el conformismo ante el dolor o la rapiña, ante la crueldad o el engáño, arrastrándonos a la celebración de la ternura, o a la exaltacion de la dignidad. Pero antes y después, solo la pintura, con su osamente transparente de trazos sin tregua, la pintura como materia prima para izar emoción con los pies en el suelo que con el cielo solo rima. Con los pies en la tierra volar la parte oscura que nos ladra. manos, esquinas, grúas, maromas, mar, dársenas, arcos voltaicos, esquinas, madres, ruido, furia,manos, muchas manos, y perros, y cielo, cascaras del día, mondas de luz, y el amor quieto, la exageracion del alba, la indiferencia del alba, na narración del crepúsculo, las manso desarmadas, al fondo el color de la memoria, al fondo el Olvido, los tonos del blanco, al fondo, no tan al fondo y sin rematar jamas, tus ojos. La labor de tus ojos.

PINTAR É PINTAR CON PINTURA
e Víctor Novas non nos engana. Os trazos da súa canción
son firmes, unha linguaxe para que a alma converse coas cores do que non se di.
aquilo que apanda entre as palabras e as cousas, entre a nosa respiracion e o que acontece.
Os cadros de Víctor cóntannos o que as mentiras matan.
Non hai anécdotas, todo o que se estampa é todo o que a nosa mirada clama.
Non hai espectáculo que valla. Hai unha humildade sen concesións. Os seus dedos aínda espidos,
aínda fatigados, despregan a súa sombra laboriosa na emoción do que contempla.
Hai un traballo de luminosas consignas que nos soan cando suspendemos o conformismo
ante a dor ou a rapiña, ante a crueldade ou o engáño, arrastrándonos á celebración
da tenrura, ou á exaltacion da dignidade.
Pero antes e despois, só a pintura, coa súa osamente transparente de trazos sen tregua,
a pintura como materia prima para izar emoción cos pés no chan dos dias por vir.
Cos pés na terra voar a parte escura que nos ladra.
mans, esquinas, guindastres, maromas, mar, dársenas, arcos voltaicos, esquinas, nais, ruído, furia,mans, moitas mans, e cans, e ceo, cascaras do día, mondas de luz, e o amor quedo, a exageracion do alba, a indiferenza do alba, na narración do crepúsculo, as manso desarmadas, ao fondo a cor da memoria, ao fondo o Esquecemento,
os tons do branco, ao fondo, non tan ao fondo e sen rematar jamas, os teus ollos. O labor dos teus ollos.







No hay comentarios:

 
Creative Commons License
Esta lasmanosarmadasdelcorazonpinturasdeVictor está bajo una licencia de Creative Commons.